Harapan mengunung untuk melihat bahasa Kebangsaan akan dimertabatkan dalam sistem pendidikan negara. Pelaksanaan dasar Memertabatkan Bahasa Melayu dan Memperkukuhkan Bahasa Inggeris (MBMMBI) mengantikan PPSMI kini mencetuskan harapan baru untuk melahirkan satu bangsa Malaysia yang BERCAKAP SATU SUARA DAN SATU BAHASA selaras dengan Gagasan 1 Malaysia. Tindakan kerajaan yang ingin mempercepatkan pelaksanaan MBMMBI bermula 2011 ini sangatlah dialu-alukan.
Namun cabaran yang paling besar selain dari penyediaan prarana, kurikulum, buku teks dan tenaga pengajar untuk kedua-dua bahasa Kebangsaan dan bahasa Inggeris antaranya ialah :-
i. Membetulkan sikap dan pegangan beberapa pihak yang memesongkan kenyataan bahawa Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan itu adalah bahasa untuk orang Melayu saja. Inilah pegangan puak-puak cauvinis yang terus mewar-warkan bahawa bahasa Melayu hanya sekadar pada mata pelajaran yang perlu untuk lulus peperiksaan awam sahaja bukannya bahasa untuk pergaulan, pekerjaan, ilmu mahupun perpaduan.
Kalau perlu kerajaan meminda Perlembagaan Negara perkara 152 dari Bahasa Melayu ke Bahasa Malaysia sebagai bahasa Kebangsaan, lakukan jika ianya boleh memperbetulkan persepsi orang Bukan Melayu terhadap bahasa Kebangsaan.
ii.Memastikan semua sekolah dan pusat-pusat pengajian mengunakan bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pengantar tunggal termasuk di SJK. Ciri-ciri vernakular dalam sistem pendidikan negara mesti dilenyapkan dan digantikan dengan sekolah satu aliran. Kewujudan sekolah-sekolah yang berteraskan perkauman ini telah menyemaikan bibit pemisahan yang semakin membarah.
iii.Memastikan penguasaan bahasa Kebangsaan lisan dan tulisan serta kepujian dalam matapelajaran itu menjadi syarat wajib untuk meraih pekerjaan, biasiswa melanjut pelajaran dan kenaikan pangkat. Selagi kedudukan bahasa Kebangsaan tiada nilai-nilai pasaran selagi itu bahasa Kebangsaan akan terus dipersendakan.
iv Mewujudkan akta-akta tertentu yang mewajidkan setiap individu dan organisasi mematuhi perkara 152 Perlembagaan Negara. Selama ini walaupun Perlembagaan Negara telah memaktubkan Bahasa Melayu sebagai bahasa Kebangsaan tetapi begitu banyak mencabulkan telah dilakukan oleh pelbagai hak sehinggakan status "kebangsaan" tak ada apa-apa maknanya.
v. Kerajaan mesti berani, bertegas dan tidak boleh berkompromi dengan siapa sahaja yang menentang MBMMBI. Kita tak mahu dasar ini menjadi bahan ujikaji yang hanya merosaKkan perkembangan generasi dalam agenda pembinaan bangsa Malaysia yang satu. Kalau kerajaan tidak serius maka pastilah puak-puak yang meremehkan usaha ini akan besar kepala.
vi. Kerajaan dan semua pihak yang berkaitan seperti pentadbir, guru-guru, ibubapa, PIBG dan murid-murid mestilah memperkasakan sekolah-sekolah yang dihadiri oleh ramai orang Melayu dengan pencapaian yang cemerlang serentak dalam Bahasa Kebangsaan dan Inggeris. Kegagalan murud-murid Melayu akan menjadi tempelakan oleh cauvinis-cauvinis ini.
Wanangseri berharap kerajaan tak menoleh kebelakang lagi. Usaha memertabatkan Bahasa Kebangsaan telah dimulakan dato nenek moyang kita terdahulu, derhaka kita kalau tidak meneruskan perjuang ini. Malu kita kepada sarjana-sarjana asing yang ramai mengagumi dan menguasai bahasa Kebangsaan kita.
Bahasa Kebangsaan kita sudah dituturkan di luar alam Melayu, mengapa pula kita menjadi jijik dengan bahasa sendiri. Kepada seluruh rakyat Malaysia "sekali tuan sanggup menerima kerakyatan Malaysia semestinya tuan sanggup menjunjung apa jua keputusan yang telah menyebabkan tuan menjadi rakyat negara ini".
Peribahasa hari ini:BERJALAN SAMPAI KE BATAS, BELAJAR SAMPAI KE PULAU
Khamis, 22 Oktober 2009
Selasa, 20 Oktober 2009
BAHASA KEBANGSAAN SEKADAR DI PINGGIRAN
Dah lebih 60 tahun Bahasa Melayu dimaktubkan sebagai Bahasa Kebangsaan oleh Perlembangaan Negara. Namun "tak ada maknanya" kerana hingga kini Bahasa Melayu masih terkial-kial mencari pengiktarafan yang setaraf dengan Bahasa Kebangsaan sebagai Bahasa Utama Negara, Bahasa Ilmu dan Bahasa Perpaduan.
Keadaan semakin celaru, pejuangan para pencinta bahasa Melayu dipandang sepi umpama pengemis di negeri sendiri.Para pelampau seperti Dong Jiao Zong terus mempertahankan pengunaan bahasa Ibunda sebagai pengantar di SJK dengan menjadikan bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pinggiran sahaja.
Pemimpin politik terkunci mulut demi survavil politik parti masing-masing yang ingin terus meraih sokongan pengundi pelbagai kaum. Kerajaan pula dah tak boleh buat apa-apa lagi selain hanya sekadar mengisyiharkan bulan Oktober adalah Bulan Bahasa Kebangsaan pada setiap tahun.
Menepati janji PM bahawa gagasan 1 Malaysia mesti berteraskan perlembagaan Negara dan Rukunegara, maka usaha mendaulatkan Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa resmi untuk yang digunakan secara betul oleh seluruh rakyat 1 Malaysia mestilah menjadi agenda terpenting kepimpinan Umno sekarang.
Jangan nanti 1 Malaysia menjadi alasan terbaik bagi kelompok-kelompok pelampau kaum ini untuk membuat tuntutan melampau meletakkan bahasa ibunda masing-masing adalah setaraf dengan bahasa Kebangsaan atau lebih rendah dari itu. Kerajaan mesti bertegas dan tidak boleh ditolak lagi dalam soal mendaulatkan bahasa Kebangsaan ini kerana hakikat ianya sedang ditolak beransur-ansur. Justeru beberapa langkah berani perlu disegerakan.
1.Mewujudkan Sekolah 1 Malaysia dengan satu aliran bahasa pengantarnya hanya bahasa Kebangsaan. Bahasa-bahasa ibunda dijadikan matapelajaran yang ditawarkan untuk semua pelajar yang berminat. Sistem persekolahan berasaskan vernakular mesti dilenyapkan.
2.Menjadikan kepujian matapelajaran bahasa Kebangsaan sebagai syarat wajib layak mendapatkan sijil di semua peringkat peperiksaan awam.
3.Menjadikan kepujian dalam mata pelajaran bahasa Kebangsaan sebagai syarat wajib bukan sahaja untuk masuk IPTA tetapi juga meliputi IPTS.
4.Menjadikan kepujian dalam bahasa Kebangsaan sebagai syarat wajib untuk bekerja di sektor awam termasuk perubatan dan sektor kritikal yang lain tanpa pengecualian.
5.Setiap pemohon menjadi warganegara Malaysia mesti lulus ujian penguasaan bahasa Kebangsaan yang dijalankan badan-badan yang diiktiraf oleh kerajaan.
6.Mempercepatkan kelulusan pindaan akta yang memberi kuasa kepada Dewan Bahasa dan Pustaka untuk menghukum sektor awam dan swasta yang gagal mengunakan bahasa kebangsaan dalam urusan resmi dan yang melibatkan urusan dengan orang ramai.
7.Memberi kuasa kepada DBP , menutup, mendenda dan menurun papan-papan tanda, iklan , premis dan sebagainya yang gagal menguna,mengutamakan atau tersalah sruktur dan ejaan bahasa Kebangsaan.
8.Menjadikan kempen pengunaan Bahasa Kebangsaan secara berterusan dan tidak terhad sebagai akvitivi bermusim seperti sambutan Bulan Bahasa Kebangsaan sahaja.
9.Menjadi penguasaan bahasa Kebangsaan sama ada tulisan dan pertuturan kepada pegawai kanan kerajaan dan wakil-wakil sebagai PKI sebelum layak dipertimbangkan ke jawatan yang lebih tinggi.
10.Kegiatan-kegiatan yang merangsang penguasaan bahasa Kebangsaan seperti pertandingan debat, syarahan, berbalas pantun, memberi puisi hendaklah digalakkan dan disiarkan dalam media elektronik secara langsung seperti yang pernah dilakukan dahulu.
11. Menjadikan kebolehan penguasai bahasa Kebangsaan sebagai syarat wajid untuk penawaran biasiswa atau tajaan pengajian, latihan, seminar , kursus dan lawatan di dalam dan luar negara oleh agensi atau GLC.
12. Memberikan biasiswa, anugerah, hadiah dan gelaran yang berprestij kepada
penjuang bahasa, tokoh sastera, tokoh akademik, penterjemah yang mengharumkan negara sama ada di kebangsaan atau antarabangsa.
13.Media seperti radio, TV, cetak dan media baru mestilah berperanan secara tegar dalam memupuk semangat cinta dan suka menggunakan bahasa Kebangsaan kepada seluruh rakyat Malaysia.
Wanangsari amat berharap kerajaan bersungguh-sungguh dalam merealisasikan Bahasa Melayu sebagai bahasa Kebangsaan seperti yang termaktub dalam Perlembagaan Negara. Kalau tidak selamanyalah ia akan dipermainkan dan Perlembagaan Negara sebagai undang-undang tertinggi tidak akan dihormati. Sikap kerajaan yang terlalu memberi muka kepada mereka ini seperti membiarkan telunjuk terus mencucuk mata, beri betis mereka hendakkan paha dan beri mereka susu dibalasnya tuba.
Peribahasa hari ini" ORANG MALING BERTERIAK MALING"
Keadaan semakin celaru, pejuangan para pencinta bahasa Melayu dipandang sepi umpama pengemis di negeri sendiri.Para pelampau seperti Dong Jiao Zong terus mempertahankan pengunaan bahasa Ibunda sebagai pengantar di SJK dengan menjadikan bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pinggiran sahaja.
Pemimpin politik terkunci mulut demi survavil politik parti masing-masing yang ingin terus meraih sokongan pengundi pelbagai kaum. Kerajaan pula dah tak boleh buat apa-apa lagi selain hanya sekadar mengisyiharkan bulan Oktober adalah Bulan Bahasa Kebangsaan pada setiap tahun.
Menepati janji PM bahawa gagasan 1 Malaysia mesti berteraskan perlembagaan Negara dan Rukunegara, maka usaha mendaulatkan Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa resmi untuk yang digunakan secara betul oleh seluruh rakyat 1 Malaysia mestilah menjadi agenda terpenting kepimpinan Umno sekarang.
Jangan nanti 1 Malaysia menjadi alasan terbaik bagi kelompok-kelompok pelampau kaum ini untuk membuat tuntutan melampau meletakkan bahasa ibunda masing-masing adalah setaraf dengan bahasa Kebangsaan atau lebih rendah dari itu. Kerajaan mesti bertegas dan tidak boleh ditolak lagi dalam soal mendaulatkan bahasa Kebangsaan ini kerana hakikat ianya sedang ditolak beransur-ansur. Justeru beberapa langkah berani perlu disegerakan.
1.Mewujudkan Sekolah 1 Malaysia dengan satu aliran bahasa pengantarnya hanya bahasa Kebangsaan. Bahasa-bahasa ibunda dijadikan matapelajaran yang ditawarkan untuk semua pelajar yang berminat. Sistem persekolahan berasaskan vernakular mesti dilenyapkan.
2.Menjadikan kepujian matapelajaran bahasa Kebangsaan sebagai syarat wajib layak mendapatkan sijil di semua peringkat peperiksaan awam.
3.Menjadikan kepujian dalam mata pelajaran bahasa Kebangsaan sebagai syarat wajib bukan sahaja untuk masuk IPTA tetapi juga meliputi IPTS.
4.Menjadikan kepujian dalam bahasa Kebangsaan sebagai syarat wajib untuk bekerja di sektor awam termasuk perubatan dan sektor kritikal yang lain tanpa pengecualian.
5.Setiap pemohon menjadi warganegara Malaysia mesti lulus ujian penguasaan bahasa Kebangsaan yang dijalankan badan-badan yang diiktiraf oleh kerajaan.
6.Mempercepatkan kelulusan pindaan akta yang memberi kuasa kepada Dewan Bahasa dan Pustaka untuk menghukum sektor awam dan swasta yang gagal mengunakan bahasa kebangsaan dalam urusan resmi dan yang melibatkan urusan dengan orang ramai.
7.Memberi kuasa kepada DBP , menutup, mendenda dan menurun papan-papan tanda, iklan , premis dan sebagainya yang gagal menguna,mengutamakan atau tersalah sruktur dan ejaan bahasa Kebangsaan.
8.Menjadikan kempen pengunaan Bahasa Kebangsaan secara berterusan dan tidak terhad sebagai akvitivi bermusim seperti sambutan Bulan Bahasa Kebangsaan sahaja.
9.Menjadi penguasaan bahasa Kebangsaan sama ada tulisan dan pertuturan kepada pegawai kanan kerajaan dan wakil-wakil sebagai PKI sebelum layak dipertimbangkan ke jawatan yang lebih tinggi.
10.Kegiatan-kegiatan yang merangsang penguasaan bahasa Kebangsaan seperti pertandingan debat, syarahan, berbalas pantun, memberi puisi hendaklah digalakkan dan disiarkan dalam media elektronik secara langsung seperti yang pernah dilakukan dahulu.
11. Menjadikan kebolehan penguasai bahasa Kebangsaan sebagai syarat wajid untuk penawaran biasiswa atau tajaan pengajian, latihan, seminar , kursus dan lawatan di dalam dan luar negara oleh agensi atau GLC.
12. Memberikan biasiswa, anugerah, hadiah dan gelaran yang berprestij kepada
penjuang bahasa, tokoh sastera, tokoh akademik, penterjemah yang mengharumkan negara sama ada di kebangsaan atau antarabangsa.
13.Media seperti radio, TV, cetak dan media baru mestilah berperanan secara tegar dalam memupuk semangat cinta dan suka menggunakan bahasa Kebangsaan kepada seluruh rakyat Malaysia.
Wanangsari amat berharap kerajaan bersungguh-sungguh dalam merealisasikan Bahasa Melayu sebagai bahasa Kebangsaan seperti yang termaktub dalam Perlembagaan Negara. Kalau tidak selamanyalah ia akan dipermainkan dan Perlembagaan Negara sebagai undang-undang tertinggi tidak akan dihormati. Sikap kerajaan yang terlalu memberi muka kepada mereka ini seperti membiarkan telunjuk terus mencucuk mata, beri betis mereka hendakkan paha dan beri mereka susu dibalasnya tuba.
Peribahasa hari ini" ORANG MALING BERTERIAK MALING"
Langgan:
Catatan (Atom)
